Frank Leurs: ,,Bij toeval liep ik tegen Carel Vrieling aan van Thrillion, een band met wie we samen wel eens optraden. Een van mijn oudste vrienden, Jan-Bert Keuter, speelde daar toetsen . Carel wilde een nieuwe band beginnen met een bassist, gitarist en een goede toetsenman( niet Jan-Bert, waardoor ik in eerste instantie mijn twijfels had). Ik heb ingestemd en ik had weer een band! We hebben de band LEO & THE LABIELOOS genoemd; goed covermateriaal waar we weer veel van konden leren.

Mijn drive om eigen muziek te maken begon weer de overhand te krijgen en stukje bij beetje hebben we een riant reportoire bij elkaar geschreven. De toenmalige toetsenman bleek al snel niet meer te passen bij wat wij in ons hoofd hadden en we hebben Jan-Bert er weer bijgetrokken, waar ik zeer mee in mijn nopjes was, omdat hij verschrikkelijke mooie nummers schrijft en zeer kundig en creatief met synthesizers omgaat en jan-bert vond het ook erg leuk om samen met mij in een band te zitten. De naam van de band kreeg een serieuze naam; PANIC STATION, naar een nummer van Alan Holdsworth, een van de beste gitaristen uit de engelse scéne.

We schreven ons de kolere, zoveel inspiratie, zoveel talent; gewoon een heel erg goede band! Als ik nu nog wel eens opnames van die band beluister verbaas ik me altijd weer over het niveau waarop gespeeld werd. Ook met deze band heb ik veel opgetreden, maar ben nooit meer zover gekomen als waar ik met Exises geweest ben.

Spijt dan toch? NEE! Dit was een zeer rijke muzikale periode voor me omdat ik zoveel verschillende dingen heb gedaan, nog nooit zoveel opgetreden, allerlei klusjes op allerlei gelegenheden. Panic station bloedde dood op het moment dat Jan-Bert de band verliet; ik heb nog geprobeerd de toetsenpartijen over te nemen, maar voor mij werkte dat niet, ik kon me niet genoeg concentreren op mijn zang; ik weet eigenlijk niet eens meer waarom ik de band verlaten heb op een gegeven moment.