Bekende Nederlandse artiesten in de begintijd van de grammofoonplaat waren de cabaretpioniers Koos Speenhoff en Jean-Louis Pisuisse. Een van de eerste bekende Zaanse artiesten was Dirk Witte. De Zaanse houthandelaar en componist Dirk Witte (1885, Zaandam) wilde beroemd worden met zijn Nederlandstalige liedjes. Om ‘door te breken’ moest men destijds zijn of haar liedje voorzingen of voorspelen bij een al bekende artiest, of de bladmuziek onder diens ogen zien te krijgen.
In 1914 lukte het Witte om een aantal nummers voor te zingen bij Pisuisse. Deze scoorde onmiddellijk bij het publiek in de theaters met de Dirk Witte compositie ‘M’n eerste (Het meisje van de zangvereniging). Witte werd op slag bekend met deze klassieker in spé. Witte schreef 33 nummers tot zijn vroege overlijden in 1933. Het lied Memento Vivere (‘Mensch durf te leven!’) werd een ‘evergreen’.
Als een van de weinige componisten leverde Witte ook zelf de muziek bij zijn teksten. Hij werd toen beschouwd als de beste componist van Nederland. In augustus 1919 namen De Koninklijke Militaire Kapel en Jean-Louis Pisuisse als eersten liedjes van Witte op voor een grammofoonplaat. Grote artiesten als Louis Davids, Willy Alberti, Ramses Shaffy, Tim Knol en Huub van der Lubbe doen dat later ook. Behalve een aantal ‘onschuldige liefdesliedjes’ passen Witte’s poëtische geëngageerde en directe liedteksten zo in het rijtje Bob Dylan, Bruce Springsteen, Ramses Shaffy en Lennaert Nijgh.
Dirk Witte biograaf Co Rol schreef de uitgebreide biografie 'En Nu Weer Een Gewoon Hollandsch Liedje' en bracht de complete verzameling Witte liedjes bij elkaar voor een dubbel-cd. Die 33 nummers werden met pianobegeleiding in 2015 live vertolkt in het Zaantheater door artiesten als Freek de Jonge, Huub, Harry Slinger, Margriet Eshuijs, Maarten Peters en Jeroen Zijlstra.
|